Zoals binnen de harde kern van de vereniging bekend moge zijn rijden wij, Teunis en ik, sinds 1998 tot groot genoegen in een C15/Romahome. Dat deze voiture in Nederland bijzonder is, moge ook wel duidelijk zijn. Behalve voor vakanties wordt de C15 ook voor het woon/werkverkeer gebruikt en dat is in Amsterdam geen pretje.
Tijd om dus uit te kijken naar een gewone personenauto en de camper veilig en droog in de stalling neer te zetten. De vraag was natuurlijk: wat voor personenauto dan? Uiteraard een Citroën, dat spreekt vanzelf. Ik zelf ben een uitgelezen XM liefhebber en hou natuurlijk van luxe. Deze types zijn nog volop te koop vanaf 1000 Euro voor een loop of sloop tot een stretched limousine voor "slechts" 24.000 Euro. Een Visa? Ach, ik vind het aardige auto's maar er van in vuur en vlam raken??? Neen, dat niet echt. Toch was Teunis van mening dat we gezien de C15 wel een beetje in stijl moesten blijven en een Visa best een prima auto is. Speuren op internet leverde een paar Visa's op die wellicht voor een liefhebber/sleutelaar interessant zijn, maar niet voor twee lieden die weliswaar in de techniek bezig zijn maar voor sleutelen aan auto's beslist geen tijd hebben. Toen er dan ook een Visa 11 RE uit 1987 voor slechts 250 Euro te koop stond met een kilometerstand van 160.000, en volgens de eigenaar goed onderhouden, werd T. toch wel erg nieuwsgierig en maakte een afspraak. De eigenaar werd erg ongerust van de mededeling van Teunis dat we eerst nog naar het jaarlijkse Visatreffen in Nehren gingen en dus niet 1,2,3 naar z'n woonplaats konden komen. De goede man riep: Maar de auto staat al 2 weken stil omdat m'n vriendin persé een nieuwere auto wilde. Ach, riep T., een paar weken stilstand, daar kan een goede Visa wel tegen hoor. Om een lang verhaal kort te maken, begin augustus 2004 zijn we gaan kijken, en na enig zoeken vonden we het opgegeven adres. Het was prachtig weer en de Visa stond al van verre te glimmen. Het was liefde op het eerste gezicht. Ik was letterlijk en figuurlijk om, zelden zo'n fraai exemplaar gezien, en de koop was dan ook snel gesloten. De vriendin had de auto alleen als boodschappenwagen gebruikt en daar kwamen we al snel achter. Na betaald te hebben en als klein convooi vertrokken (de buurvrouw had ons gebracht!) ging de rit natuurlijk al snel richting de (u raadt het al) snelweg. Op de snelweg ging het al snel mis, bij 100 km/u begon de motor te slaan en zwarte wolken kwamen uit de uitlaat. Doodeng :-(, parkeren bij Zevenaar om overleg te plegen. Ik zei: buuv, rij jij maar richting huis dan bellen wij de ANWB wel. Leve de ANWB! Na melding bij de Centrale zei Teunis dat het hier om een Visa ging. Gelach door de telefoon: meneer, u bent vandaag al de derde Visa (wie beweert dat ze niet meer rondrijden?). Uiteindelijk kwam de wegenwacht en een blik in het inwendige had iets met een verdeelkabel te maken. Na deze provisorisch hersteld te hebben sprak hij: rijd u maar voor mij uit om te kijken of alles goed gaat. In het geheel niet natuurlijk, het probleem leek iets minder totdat je weer bij de 100 kwam. Op zijn teken hebben we hem gevolgd naar de ANWB garage in Duiven. De goede man is ruim 3 uur bezig geweest totdat ik zei: ga nu zelf eens achter het stuur zitten dan kom je misschien achter het probleem. Bij toeval kwam hij er achter als je van z'n 2 meteen naar z'n 4 ging alles goed ging. Versnellingsbak niet goed? Ontsteking niet goed? Bougies (vergeet niet dat we aan een diesel gewend zijn!) niet goed? Enfin, we konden in ieder geval redelijk meekomen op de snelweg en zijn veilig thuisgekomen. Teunis is de maandag daarop direct naar onze vaste garagist gereden en wat was nu de oorzaak? De vorige eigenaar had weliswaar de buitenkant tip-top in orde gehouden maar de motor had in jaren geen grote beurt gehad! Na vervangen van alle kabels, filters en wat nog meer aan een motor moet gebeuren rijdt onze Visa als een zonnetje en dat voor slechts 180 Euro. Een paar puntjes qua roestpreventie (met dank aan Roos) wat overigens niets met de APK van doen heeft worden door mij z.s.m. weggewerkt opdat we tijdens de najaarsrit 2004 natuurlijk onze nieuwe lieveling vol trots kunnen presenteren.

Hartelijke groet van een nieuwe Visa-liefhebber,

Claud Wendrich