Als kind is de Citroen mij al met de paplepel ingegeven. Ik kom zoals je dat zegt echt uit een Citroen familie, ouders, ooms reden allemaal in een Citroen. Mijn opa reed al in de jaren vijftig met de Traction Avant. Mijn inmiddels overleden vader heeft alleen maar Citroën gereden, dat begon met een rode eend waar op een gegeven moment de bodem verrot van was en er middels een metalen plaatje met popnagels een nieuwe vloer werd gemaakt. Hij heeft daarna nog gereden met Dyane, diverse AMI’s de Saxo en als laatste een C3.
Zelf ben ik in 1985 begonnen met een tweede hands Visa met de bekende luchtgekoelde boxer motor. Gekocht bij de toenmalige Citroen garage van de gebroeders Zuidgeest te Vlaardingen. Daar heb ik in mijn jonge jaren veel plezier mee beleefd. Menig colletje heb ik overwonnen in de bergen van Frankrijk en Zwitserland. Ook kan ik mij nog de beklimming herinneren in het voormalige Yugoslavie met een stijging van 18%, waarbij ik gewoon in de eerste versnelling de top bereikte. Lang geleden dan praten we over begin jaren tachtig waren we in Zwitserland en op een klim naar Grindelwald viel de motor compleet uit op zo’n smalle tweebaansweg. Telkens bij een sterke klim gaf de benzinepomp blijkbaar onvoldoende brandstof. Omkeren naar beneden rijden was de enige optie. In Interlaken is de benzine pomp bij de toenmalige Citroen garage snel vervangen. Zelf heb ik nog gereden met diverse Visa’s, BX een mooie Xantia en zakelijk met diverse C5’s.
Zelf inmiddels de vijftig ruim gepasseerd zag ik enkele jaren geleden op een autosite de advertentie staan van exact dezelfde Visa als ik in het begin had gereden. Hetzelfde bouwjaar (1983), type, kleur en stoelbekleding. Ik kon het niet laten om een afspraak te maken met de eigenaar, de voormalige voorzitter Johan van der Linden, van de Visa vereniging. Een blik en een proefrit maakte mij direct enthousiast en besloot de auto te kopen. Met name het geluid van de onverwoestbare luchtgekoelde boxer deed mij denken aan vroegertijden.
De auto was in goede staat. Alleen roestvlekken op de bekende plaatsen onder aan de achterschermen en een klein beetje onder raamrubber van de voorruit. Omdat de auto in het verleden getectyleerd was is deze zo mooi behouden gebleven. De originele stoelbekleding had Johan nog liggen bij hem op zolder. Deze heb ik toen omgezet, werkelijk een plaatje om te zien van binnen. Erg verwonderlijk voor de kwaliteit van toen die tijd. Bij familie van me Autoschadebedrijf Timmers te Vlaardingen heb ik de achterschermen laten herstellen en overspuiten. Wat bleek echter doordat de oude lak zgn verkrijt was zag je onmiddellijk een erg kleurverschil. Voorgesteld werd om de gehele auto over te spuiten. Daar hing natuurlijk een prijsplaatje aan waar ik nog wel even over heb moeten nadenken. Maar het is mijn eerste auto waar ik veel mee heb beleeft en besloot het alsnog te laten doen. Ik kan zeggen dat deze Visa weer in showroom staat verkeerd. In maart dit jaar heb ik de auto laten inspecteren door tectyleer bedrijf Jan van Egmond. Hij was werkelijk Met stomheid geslagen dat deze auto ook onderhuids in zo een mooie staat is gebleven. Tijdens de bewuste rit terug werd ik ingehaald door een bestuurder van een Citroën BX. Duimen gingen omhoog. Later kreeg ik mail van onze voorzitter Maurice met een mooie foto van mij in mijn VISA op de A13, gemaakt door Wouter Bregman.
Wel heb ik nog klachten gehad met de elektronica. Telkens viel de brandstof meter uit en soms de lampjes van het olieniveau. Ik moet zeggen dat ik in het magazijn van onze club voortreffelijk ben geholpen. Het bleek corrosie te zijn van de contactverbindingen. Ook leuk te vermelden is dat ik ook precies dezelfde auto radio heb gevonden via het magazijn van de VISA club.
De auto staat nu bij mij thuis in Schiedam keurig in mijn garage. Nu ga ik er veel mee rijden met mijn vrouw die het gelukkig ook erg leuk vindt om er mee te toeren. Menig vrije uurtje gaan we samen op pad. Wel erg jammer is, dat de gemeente Rotterdam het nodig heeft gevonden om een milieuzone in te stellen. Het heeft mij inmiddels al een waarschuwing opgeleverd en gelukkig nog geen boete. Oppassen dus daar in dat Rotjeknor. Dan maar niet erbij vertellen hoeveel zo’n cruiseschip uitstoot aan vervuilende gassen als die onze havenstad bezoekt. Maar ja laat ik maar ophouden nu want dan word ik te politiek. En tenslotte gaat het mij om het plezier wat ik aan dat karretje heb beleefd en nog steeds beleef.
Schiedam, 12 december 2016
Rob Borsboom