|
De
Oltcit/Axel heeft voorwielaandrijving, een lengte van 3.72 m, een driedeurs
carrosserie en biedt plaats aan 5 volwassenen. De vering is rondom onafhankelijk
door middel van torsiestaven. Dit resulteert in een zeer confortabele
vering en een groot rijcomfort. Op alle vier de wielen waren schijfremmen
gemonteerd, wat bepaald geen vanzelfsprekendheid was voor een auto in
deze prijsklasse.
Er waren drie motorversies leverbaar: de tweecilinder uit de LNA en Visa
(652cc), en twee uit de GSA bekende luchtgekoelde viercilinder boxermotoren
van respectievelijk 1129 cc en 1299 cc. De 2 cilinder Oltcit Club is uitsluitend
in het Oostblok geleverd. De twee viercilinders waren ook in ons land
te koop. De meest luxeuze uitvoering, bekend als de Axel 12 TRS, kreeg
een vijfversnellingsbak, de goedkopere modellen moesten het doen met een
vierbak.
Afgezien van de motor zijn er nog meer elementen typisch Citroën
aan de Axel. Te noemen zijn het dashboard met satellieten en het enkelspakige
stuurwiel, bekend uit Visa en GSA. De luchtverversingsroosters lijken
rechtstreeks uit de Visa te zijn overgenomen.
Bij
de ook in ons land leverbare Axel 12 TRS lag de nadruk duidelijk op een
luxe standaarduitrusting. De auto was onder meer voorzien van lichtmetalen
velgen, een klokje, een toerenteller en een ruitenwisser achter. De goedkopere
Axel 11 was daarentegen vooral als prijsbreker bedoeld. In Frankrijk werd
deze uitvoering zelfs voor een lagere prijs op de markt gebracht dan de
2CV Club. In totaal zijn er in West-Europa ongeveer 20.000 van deze uitvoering
verkocht. De prijs van de 12 TRS was in 1985 duizend gulden lager dan
de veel eenvoudiger uitgevoerde Visa 11 RE. Niet alle West-Europese importeurs
zagen echter brood in deze vreemde Roemeense eend in de bijt. In het toenmalige
West-Duitsland, Groot-Brittannië, Scandinavie, Zwitserland en Spanje
moesten de kopers dit juweeltje ontberen. Daarentegen werd de auto wel
verkocht in IJsland, en zelfs in enkele Zuid-Amerikaanse landen.
De
Nederlandse pers reageerde gematigd positief op de Axel. Autovisie-journalist
Nico de Jong noemde de auto bij de introductie ironisch een "jeugdige
oldtimer". De importeur was niet geamuseerd. Ernstiger was de matige
afwerkingskwaliteit van de Axel. Zowel de carrosserie als ook de techniek
gaven regelmatig problemen. Veel kopers ruilden de Axel na korte tijd
gedesillusioneerd in voor een ander model, of, pijnlijker, voor een ander
merk. In 1998 waren er nog 570 Axels geregistreerd in Nederland: 183 Axels
11, en 397 stuks Axel 12 TRS (bron:
Johan Oldenhage). Tegenwoordig is daarvan nog slechts een fractie op de
weg. Dat neemt niet weg dat er ook koren tussen het kaf
zat. Ook nu nog draaien verscheidene Axels probleemloos hun kilometers.
In
1991 trok Citroën (PSA) zich terug uit het Roemeense avontuur met een
flink verlies. Na veel touwtrekken met de Roemeense overheid kwam de fabriek
in handen van Daewoo, maar in 1996 viel ook het doek voor Daewoo in Roemenië.
In 1995 werden nog slechts 500 exemplaren verkocht.
|
Tijdens
Citromobile 2001 stond mijn eigen Axel bij de andere auto's van
de club op het parkeerterrein, en genoot grote belangstelling van
een groot aantal buitenlanders. Vooral onze Oosterburen stonden
vol verbazing de Axel te bewonderen als een hen volstrekt onbekend
Citroënmodel. De GSA-motor in deze Axel is op de lange stukken onvermoeibaar
en met een top van 150 km per uur kan hij goed meekomen in het hedendaagse
verkeer. Het is jammer dat, door de wat te geringe beenruimte en
de wat ongelukkige plaatsing van het gaspedaal, het rijden niet
echt ontspannen is. In mijn eigen Axel heb ik dit ondervangen door
wat luxere stoelen uit een BX Sport te plaatsen, die bovendien iets
verder naar achteren staan en zo een betere zitpositie mogelijk
maken. De viercilinder Axels hebben een benzineverbruik van gemiddeld
1 op 11. Voeg daarbij een zeer pittige acceleratie, gekoppeld aan
goede rijeigenschappen met een directe en nauwkeurige besturing,
en je kunt stellen dat er op rijtechnisch niets mis is met deze
Axels!
Klaas
Bezema
|
 |
Gedeelten
uit de bovenstaande tekst zijn ontleend aan artikelen van de hand van Wouter Jansen in het magazine Citroexpert (nr.5 en 6 1998 en 1 en 2 1999).
|
